TÜRK ELLERİ

Türk elleri alev almış yanarken,
Yanınıza varamadık gardaşım.
Sen bizleri Büyük Ağa sayarken,
Gardaş bile olamadık gardaşım.

Kızıl bulut çöktü Türk üzerine
Zulmetti, çiğnedi toprak yerine,
Tepindikçe yara indi derine,
Size derman olamadık gardaşım.

Kızıl Elma, Turan dedik inledik,
Türkün Türk’ten başka dostu yok dedik,
Birkaç marşı çalıp çalıp dinledik,
Başka bir şey yapamadık gardaşım.

Diline, dinine yasak koydular,
Orak çekiç ile için oydular.
Türkün gırtlağında kana doydular,
Ellerinden alamadık gardaşım.

Olamadık size baba ocağı,
Açamadık size şefkat kucağı,
Bizleri de böldü Moskof uşağı,
Ne haldesin soramadık gardaşım.

Bağırmışsın imdat diye her seher,
Sesinle inlemiş ezildiğin yer,
Çağırmışsın her gün bilmem kaç sefer,
Uyumuşuz, duyamadık gardaşım.

Işık Süvariler yola çıktılar,
Geçtikleri yere fener yaktılar, 
Sevgi ile yüreklere aktılar,
Peşlerinden varamadık gardaşım.

Özür kabul edin, affedin bizi,
Yaban ayısına boğdurduk sizi,
Yıllardır büyürken yürekte sızı,
Sözümüzde duramadık gardaşım.

NEVRUZ GÜNÜ
Nevruz, baharlardan müjde getiren,
Allanmış, pullanmış kınalı kuzu.
Karlı, fırtınalı kışı bitiren,
Bir Milat, baharla gelir kokusu.

Kara bulutların çekilip, gidip,
Baharın geldiği gün Nevruz günü.
Ağacın, çiçeğin, tekrar yeşerip,
Sıcakla toprağın kutsal düğünü.

Tarihi çok önce, eski Türklerde,
Birkaç bin senedir bizde kutlanır.
Çin ve Mısır gibi çok ülkelerde,
Nevruzun bilinmez geçmişi vardır.

Ata yadigârı öteden beri,
Çok eski töredir kutlamalıyız.
Yüze güler artık bahar günleri.
El ele hep birlik katılmalıyız.

Kültür, milletlerin bir hazinesi,
Her nesil kültüre sahip çıkmalı.
Nevruz hazinenin inci tanesi,
O gün anısına ateş yakmalı.

NEVRUZ TÖRESİ
Nevruz , töresine bağlı canların,
Örf ve ananeye uyduğu gündür.
Soğuklardan bıkan tüm insanların,
Yarınından çok şey umduğu gündür.

Herkesin el ele halay çekerek,
Çocuğun neşeyle koşup sekerek.
Kine, düşmanlığa dudak bükerek,
Şenikler yaparak coştuğu gündür.

Akın akın meydanlara akarak,
Bahara merhaba zılgıt atarak,
Meydana, sokağa ateş yakarak,
Ateşin üsütnden aştığı gündür.

Soğuğun, ayazın, gün gün giderek,
Yemyeşil günlerin sela vererek,
Bütün tabiatın bayram ederek,
dağda çiklerin açtığı gündür.

Tarihi çok eski, gider derine,
Bağlar gönülleri hep birbirine,
Bütünsevenlerin sevdiklerine,
Ümitle, sevinçle koştuğu gündür.

NEVRUZ BAYRAMI

Yeni gün, baharda, yemyeşil her yer
Nevruz geçmişimden bir kutlu değer
Yanar tarihimde ateş, sönmeyen
Kendi kültürünü bozmazsan eğer.

O günki, bin yıldır tarihe girmiş
Türk’ün kültüründe doruğa ermiş
Girdiği Hak yoldan asla dönmeyen
Nebiyi Muhtara, Haydarı vermiş.

Avrasya kültürü sönmeyen güneş
Yüreklerde yanan alevsiz ateş
Çıktığı tahtından bir gün inmeyen
Ona tarihlerde bulunmaz bir eş.

Ne mutlu yurdunda kalbi atana
Ne mutlu yurt için canı satana
Tutuşmuş içimde aşkı dinmeyen
Sağnak sağnak rahmet Nevruz Sultana.

Törem, kültürümde yıkılmaz kale
Bizleri çevirip koruyan hale
O geçmişi, tarihi tam bilinmeyen
Yıldızlar içinde benzer Zuhale