YANLIŞ  HESABA  GELEN PARA

Sanırım 2002 olsa gerekti. Erdemli’de ATM den para çekmek için yaklaştım, iki kız muhtemelen üniversite öğrencisi ATM nin önündeler.

Tedirgin olmasınlar diye fazla yaklaşmadım, işlerini bitirmelerini bekledim.

Bitmiş olacakki ATMnin önünden yavaşça ayrıldılar ama  birtanesi oldukça üzülmüştü nerdeyse ağlayacak haldeydi.

Benim çok farkımda değil gibilerdi. ATM ye yaklaşınca ister istemez  konuşmalarını duydum.

Üzgün olan öğrenci;

-Ya ben napıcam şimdi, gene göndermemişler, napıcam ben şimdi. Deyip dertlenmeye başlayınca diğeri

-Kaç lira göndereceklerdi? Diye sordu

-Otuz milyon, (yani bugünün 30 TL si) kızcağız tam ağlamaklı olmuştu. Halleri çok tabii idi, benim farkımda değiller gibiydi.

Oynuyor da olabilirlerdi diye aklıma geldi hemen. (Tabi bunu aklıma getirenin nefsim lduğunu da biliyordum.)

Farketmemiş gibi davranıp bugünkü parayla 30 TL isteyebilirlerdi fakat istemediler ve yavaş yavaş uzaklaşmaya başladılar.

(Oynamış olsalar ne olurdu kim ne yaparsa kendine yapar diye düşündüm, önemli olan benim Allah için vermem, yoksa

onun hangi niyetle alması hiç önemli değil. Zaten öyle bir hadisi şerifte hatırlıyorum, mana ve özet olarak

sen Allah için verdikten sonra yerini bulmasa bile senin hayrın yerini bulur ve sen hayır ehli olursun diye.)

 

Bu arada sürekli göndermemişler işte göndermemişler dediğini duyuyordum.

Üzüldüm, daraldım oynuyor olabilirlerdi ama ya doğruysa, genç bir kız parasız pulsuz anlaşıln oydu ki hiç parası kalmamıştı.

Benimde okuyan bir oğlum vardı, fazla düşünmeden hemen seslendm.

-Kızım bi dakika bakarmısınız, galiba parayı yanlışlıkla benim hesaba göndermişler! gel paranı al  dedim ve parayı uzattım.

Şaşkınlıkla bir an önce benimyüzüme sonra birbir yüzlerine baktılar;

-Anlamadım, deyince

-Gelin anlatayım, endişe etmeyin ben bir öğretmenim ve benim de Maraş ta okuyan bir çocuğum var.

Eğer mümkün olsa göndermezlermiydi? Eminim onlar daha zor durumdadırlar. Gel 30 TL ni al kızım,

endişe etme ismini bile sormicam, emin ol.

-Alamam olurmu öyle şey. diyince ben,

-Bak kızım sen bu parayı alırsan eminim benim çocuğuma da belki de 50 TL yardım edeceklerdir, lütfen al bunu,

bir gün mutlaka bana fazlasıyla döner bu.

Hem Peygamber  Efendimiz  yemin ederek bu tür yardımların parayı azaltmayacağını fazlasıyla geri döneceğini bildirmiştir.

Dedim ve parayı uzzattım. Şayet bunu ödemekte istersen, ilerde para kazandığında sende ihtiaçlı birine verirsin ödeşiriz,

tamam mı kızım.

       Nihayet, (Bizi tanır endişesi olmasın diye yüzlerine dahi bakmamaya çalışarak) parayı eline tutuşturdum ve

hemen arkamı dönüp onları şaşkınlıklarıyla başbaşa bırakarak uzaklaştım.

Sanırım O günü çok daha huzurlu geçirdiğimi söylemeye bile hacet yokken, bütün işlerimin çok yolunda gittiğini de farkettim.

Rabbim yalnız kendi rızası için yapılan hiçbir şeyi karşılıksız bırakmıyor vesselam.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

YANLIŞ HESAP! : Google'da Ara
YANLIŞ HESAP!