MEVLANA

Mevlana bir ulu ermiş
Hak yoluna gönül vermiş
Hayat bulmuş o sevgiden,
Bütün insanları sevmiş

Sultan Veledin oğludur,
Mevlanın bir has kuludur.
Bir anıt yaptı sevgiden,
Yolu hakikat yoludur.

Divan-ı Kebir eseri,
Kıymet biçilmez değeri.
Hayat bulur mesneviden,
Mutlu olur sevenleri.

Dışlamaz hiç günahkârı
Davet eder insanları
Hak yoluna can ve beden,
Koşmuş kurtarmış canları

O sevgiyi Hak’ta bulmuş
İnsan sevgisiyle dolmuş
Onu ziyarete giden,
Herkes ona hayran olmuş

MEVLANANIN FELSEFESİ

Mevlana’nın felsefesi,
Tasavvufun en gür sesi.
Onu böyle meşhur eden,
İnsanları çok sevmesi.

O dur Hakk’a aşık olan,
Aşkınn deryasına dalan.
Sevgi ile Hakk’ka giden,
O dur doğru yolu bulan.

Aşıkların Efendisi,
Bir hazine Mesnevisi.
Haktır onu Sultan eden,
Karada yürür gemisi.

MEVLANA

İlmin ışığıyla Hakkı arayıp,
Mevla’mıza aşık olmuş Mevlana.
Asude yaşayıp, Hakkı tanıyıp,
Dünyaya bir ışık olmuş Mevlana.

Hakikat dünyada bir sırlı perde,
Anmış gece gündüz, Hakkı her yerde.
Ağlarken niyazla her gün seherde,
Gerçeği ilimde bulmuş Mevlana.

Sıra sıra yollar çokmuş Mevla’ya,
O sevgi yolunda koşmuş Mevla’ya.
Dünya gurbetiymiş, dönüp sılaya,
İnsanlığa bir yol sunmuş Mevlana.

Tasavvuf mektebi ufkunu açmış,
Yıllarca ilimle, aşkla çalışmış.
Marifete erip, Hakka ulaşmış,
Allah’ın aşkıyla yanmış Mevlana.

Hak bildiği yoldan asla ayrılmaz,
Dilinden, ırkından insan kayırmaz.
Kim olursa olsun asla ayırmaz,
İnsan sevgisiyle dolmuş Mevlana.

Kimseler görmemiş üzüldüğünü,
Yeryüzünü sarmış onun bu ünü.
Düğün günü saymış, öldüğü günü,
Konya’da kabire konmuş Mevlana.