Çocuk affet bizi, bırak inadı, 
Tamam, sitemini hak ettik çocuk. 
Sana yaşanacak dünya kalmadı, 
Sen gelecek için hayal kurarken, 
Bu güzel dünyayı mahvettik çocuk. 

Nutuklar atmaktan vakit kalmadı, 
Doldurduk doldurduk kasa dolmadı, 
Her neler yaptıysak gene olmadı. 
Bizler amuduyla deve yutarken,
Seni nutuklarla avuttuk çocuk. 

Kan kokan dünyada halaylar çektik, 
Düşmanlık bitecek tohumlar ektik, 
Seni düşünürken çok çile çektik! 
Sen dünya çocuğu açlık çekerken 
Biz seni uzaktan seyrettik çocuk 

Doyduk koyun, keçi, balık etine, 
Döktük besinleri çöp sepetine, 
İçtik şampanyayı su niyetine. 
Bizler çok yemekten uyuyamazken 
Seni aç karnına uyuttuk çocuk 

Teknik ilerledi huzur kayboldu, 
Dünya çok karıştı savaşlar oldu, 
Parlayan gözlere gözyaşı doldu 
Akbaba arkanda seni gözlerken, 
Bekledik, resmini çektik ya çocuk! 

Bir cennet bırakmak isterdik size, 
Savaşlarla düştük birbirimize, 
Köpekler doldurduk evlerimize, 
Hayvanları evde besliyor iken, 
Seni sokaklarda unuttuk çocuk. 

Bekleme hiç kimse tutmaz elinden, 
Bırak sürünmeyi sen ayağa kalk. 
Kimse anlamıyor senin dilinden, 
Sen kendi başının çaresine bak. 

Kasım KAPLAN